De (on)zichtbaarheid van autisme

Door: Marijn Bon

‘Ben jij autistisch? Maar jij bent zo sociaal!’ Mijn gasten, twee internationale studenten Neurowetenschappen, kijken elkaar verbaasd aan als ik ze vertel over mijn autisme. Mijn vriendin en ik schieten in de lach. We hebben tot dan ons gezicht in de plooi kunnen houden, terwijl een van hen vertelt over haar autismeonderzoek bij muizen. Autisme komt bij vrouwen nauwelijks voor, zo vertelt ze kort daarvoor, en uit zich vaak ernstiger dan bij mannen met autisme: onverzorgd uiterlijk, sociaal zeer slecht vaardig.

Voor mij was dit voorval vooral vermakelijk, omdat onze gasten niets aan mij hadden gemerkt. En omdat wij ons totaal niet herkenden in de genoemde stereotypen, omdat autisme zich bij mij heel anders uit. Er ontstond hierna een mooi en open gesprek over de beeldvorming rondom dit onderwerp. Het werd een gezellige en geslaagde avond.

Autisme is vaak lastig te zien

Autisme is vaak onzichtbaar. Vooral bij vrouwen wordt autisme laat ontdekt, omdat de theorie is dat vrouwen hun autisme beter kunnen camoufleren omdat zij van nature een socialer brein hebben en er in de maatschappij hogere sociale eisen aan meisjes en vrouwen worden gesteld. Ook ik kreeg pas op mijn 32e jaar de diagnose Asperger. ‘Hij/zij gedraagt zich zó autistisch’, hoor of lees ik regelmatig. Daarmee wordt bedoeld: in zichzelf gekeerd, wereldvreemd, niet sociaal en communicatief beperkt. Een misvatting en kwetsend tegenover mensen met autisme die vaak middenin het leven staan, zoals ik.

Zichtbaarheid en autisme zijn actuele thema’s

‘Zichtbaarheid’ was het thema van Autminds, het congres voor en door mensen met autisme van afgelopen 8 oktober. Een actueel thema, want mensen met een ‘vlekje’ hebben het lastiger gekregen op de flexibele en krappe arbeidsmarkt. Ik ken verschillende mensen met autisme en een geslaagde carrière die op hun werk niet durven te vertellen over hun autisme uit angst voor negatieve reacties en zelfs ontslag. Pijnlijk, want hoe meer mensen open durven te zijn over hun autisme, hoe evenwichtiger de beeldvorming hierover wordt.opvallen

Angst voor stempel

Ook voor mij is het spannend om in deze blog voor mijn autisme uit te komen, uit angst voor de stempel ‘autist’. Ik ben namelijk in de eerste plaats een mens. Onlangs werd ik geïnterviewd over mijn werk en autisme en lag ‘s nachts lag ik wakker: ‘Wat als ik hierdoor in de toekomst niet meer aan het werk kom?’. Ik heb geluk, want mijn huidige werkgever is ingericht op mensen met autisme. Doordat er rekening wordt gehouden met zaken die mij energie kosten, kan ik als online content specialist mijn talenten ten volle benutten. Bijvoorbeeld klanten helpen met hun online vragen en webteksten schrijven. Heerlijk voor een ‘alfa-auti’ als ik.

Ik zou werkgevers dan ook willen oproepen om meer open te staan voor medewerkers met autisme. Kijk niet alleen naar het autisme en de (mogelijke) aanwezige beperkingen, maar ook naar de voordelen en de medewerker als geheel. Niet alle ‘autisten’ zijn geboren IT’ers en technici, maar mensen met eigen unieke talenten in allerlei beroepen, zoals schrijvers, fotografen en kunstenaars.

Laten we de dialoog aangaan

Autisme uit zich bij iedereen anders. Door er open over te zijn, kunnen we stigma’s wegnemen en de dialoog aangaan. Want dé autist bestaat niet en ‘je autistisch gedragen’ al helemaal niet.

Zo, ik ben ‘aut de kast’. Wie volgt?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *