Door: Jorien de Jong
Veranderingen, nieuwe omgeving, onvoorspelbaarheid, weinig tot geen ritme en structuur zoals thuis, een andere cultuur… Waarom zou je vrijwillig op vakantie gaan als je autisme hebt?
Bij vakantie denk ik aan ontspanning, zwemmen, mooie dingen zien en beleven, gezelligheid, warmte of zelfs hitte, lekker eten, zon, bruin worden…. Heerlijk! Ik voel me daarom ook bevoorrecht dat dit mogelijk is voor ons en ik geniet er ook zeker van.
Ik vind het ook belangrijk mijn kinderen dit soort dingen mee te geven in hun opvoeding. Dat ze iets van de wereld zien, hoe groot deze is en wat voor mooie plekken er bestaan. Niet dat deze in Nederland niet bestaan. Zeker wel! Maar er is zo veel meer.
Nooit genoeg voorbereiding
Maar naast al het positieve aan vakantie denk ik ook aan stress, onvoorspelbaarheid, je structuur van thuis kwijt zijn, geen vertrouwd plekje waar je je terug kunt trekken, spulletjes van thuis missen, minder vrijheid (ik ben bijna volledig afhankelijk van mijn vriend) en ga zo maar door.
We zijn twee weken weg geweest. Naar Kroatië. 1800 km rijden naar onze eerste bestemming en wat kun je daar vervolgens verwachten? Hoe zou het appartement zijn? Ik heb meermaals gegoogled op het adres van de appartementen, ik heb op googlemaps naar de omgeving gekeken, ik heb informatie over Kroatië opgezocht; over gebruiken, gewoonten, het eten daar, wat waar te vinden is in winkels. Alles voor zo veel mogelijk duidelijkheid. Maar het is nooit genoeg. Pas bij de beleving kom je er achter hoe het daar is en wat er op dat moment gebeurt. Voorbereiden kun je wel, maar het voelt nooit als genoeg.
Wie komt er naast ons op de camping?
Ik ben erg blij dat we deze vakantie voor twee appartementen hebben gekozen in plaats van een camping. Dit gaf relatief veel rust, want we hadden een plekje voor onszelf in tegenstelling tot een camping waar de kans groot is dat je met meerdere mensen op één veld staat, plekjes niet goed afgebakend zijn, douches en toiletten met de andere campinggasten moet delen, weinig privacy hebt en waarbij je maar af moet wachten welke mensen naast je komen te staan en iedere keer weer afwachten wat je aantreft als je op de camping komt nadat je een dagje weg bent geweest: Welke mensen zijn vandaag weg gegaan? En zijn er nieuwe mensen bij gekomen? Wat kunnen we van die nieuwe mensen verwachten?
Ik vond het een fijn idee dat alles wat we daar nodig zouden hebben bij aankomst klaar zou staan. Bij het eerste appartement waren de bedden zelfs al opgemaakt!
Dat betekende dus dat we de auto uitlaadden, zwemspullen aan deden en gelijk gingen zwemmen in zee wat zo’n beetje in de achtertuin van ons appartement lag. Na het zwemmen het zoute water even van me afgespoeld onder onze “eigen” douche en ben ik lekker op ons balkon/terras van 36 vierkante meter gaan zitten om mezelf te drogen in de zon terwijl mijn vriend het eten klaar ging maken.
De volgende keer wil ik iets schrijven over hoe de vakantie was.