It’s the most stressful time of the year

Door: Frans

Daar begint het mee

Het is weer november, december.
Voor velen een mooie tijd met veel gezelligheid.
Voor mij? Twee maanden stress.

Het begint al begin november. De voorbereidingen voor het grote feest van 5 december. De discussies op internet barsten los, waar ik al geen snars van snap en al helemaal niet snap waarom mensen in mijn directe omgeving zich er druk om maken.
Wellicht komt het door mijn autistische brein, een discussie over het gevoel bij mensen met allerlei emotionele argumenten. Maar echt iets concreets of zakelijks? Dat blijft buitenwege. Niet te volgen dus en voor mij althans alleen maar irritant. Ik wil (en moet) soms wel meepraten als ik me niet wil afzonderen van de groep.

Feest

En dan begint het echte feest. Familiebezoek hier, vrienden daar. Allemaal omdat we een feestdag hebben (ik laat de verjaardagen van mijn (stief)dochtertje en mezelf even buiten beschouwing). Geen van deze momenten bieden mij het plezier dat ik om me heen zie. Ineens, gewoon omdat het november is, moeten we familie en vrienden bijna dagelijks zien. Ook niet mijn favoriete bezigheid. Zonder nors te willen klinken, maar zo vaak familie en vrienden zien en dan ‘gewoon lekker kletsen’, liever niet. En dit ritueel gaat in de familie tot aan het einde van kerstvakantie door! Pakjesavond, jaarlijkse familie-Sintfeest, kerstavond, 1e kerstdag, 2e kerstdag, 3e kerstdag (voor de familie die we niet hebben gezien op de voorgaande dagen) oudejaarsdag, nieuwjaarsdag en 2 januari (voor de familie die we niet hebben gezien op nieuwjaarsdag). Joy to the world! Bijna anderhalve maand extra stress voor mij.

Versieringen

Niet alleen het nodige familiebezoek zorgt in deze periode voor extra stress.
Maar ook de nodige versieringen. Het hele huis staat op zijn kop. Niets ligt meer op dezelfde plek en ik moet al mijn routines, waar ik veel rust in vind, aanpassen. Kasten moeten worden verschoven om plaats te maken voor de kerstboom. Ergens in huis moet een Lemax-dorp komen. Alles komt vol te hangen met kransen en tafels zijn gevuld met extra kaarsen. De tuin wordt verlicht, dus overal verlengsnoeren, stekkerdozen en extra schakelaars. Rommel! En rommel is stress!

Nuance

Het klinkt alsof ik deze maanden compleet verafschuw, maar niets is minder waar. Ik geniet volop van het genot dat mijn vrouw en twee (stief)kinderen beleven aan deze tijd. De stralende gezichten als ze samen de kerstboom optuigen, de trots als het kerstdorp af is, lachende gezichten ’s ochtends als de lampjes aangaan, pure vreugde als er cadeautjes mogen worden uitgepakt, (schoon)ouders die genieten van hun kroost, overdreven lekker eten, een extra lekker biertje ’s avonds, pepernoten en kerstkransjes en lekker wat vuurwerk afschieten. Ik kan zo even doorgaan.
Ondanks alles, alle stress, de extra vermoeidheid, het kortere lontje van mezelf,  geniet ik van het genot van anderen.

9 gedachten over “It’s the most stressful time of the year”

  1. Mooi en doeltreffend geschreven. Herkenbaar in bijna alle facetten, enkel ben ik iemand die niet kan genieten als anderen genieten. Ik heb geen puf meer om de vreugde van anderen als iets positiefs te ervaren. Ik ben blij als de feestdagen voorbij zijn en ik weer in mijn normale ritme kan komen en de jaarlijkse huichelarij weer vertrokken is 😉

  2. Ha Fabienne, doe je er wel aan mee? Want ik kan me voorstellen, dat genieten niet gaat als je ergens überhaupt al niet wilde zijn 😉

  3. Hey Mariëlle…nee, ik doe er niet aan mee 😉 Mijn man gaat naar zijn moeder met kerst om daar samen met zijn zoon en familie te vieren en ik blijf gewoon thuis. Zo doen we dat al jaren. Voor mij betekenen de feestdagen echt stress en onrust dus ik vermijd het zo veel mogelijk….

    1. Wel fijn, dat je de ruimte neemt (en krijgt) om er niet aan mee te doen. Nog even doorbijten, het is bijna weer januari 😉

  4. Zo herkenbaar !
    Zeker ook het dubbele gevoel; enerzijds geeft het me enorm veel stress, maar anderzijds kan ik ook wel genieten van het gezelschap van anderen en de vreugde die zij in deze periode ervaren.
    Ik overleef deze periode voornamelijk door mezelf te blijven. Is de familie boos omdat ik niet naar het grote feest wil komen? Dat is dat spijtig, maar er wel naar toegaan omdat het verwacht wordt is geen goede optie. Beter geen Heidi, dan een norse Heidi 🙂
    Verder ook geen cadeaus voor mij. Punt. Geen discussie.
    En de kussen op de typische nieuwjaarrecepties? Nee bedankt, ik geef heel assertief aan dat ik niet graag kus, zeker geen mensen die ik niet goed ken of me niet goed bij voel. Collega’s en vrienden die ik wel graag heb mogen echter een dikke knuffel verwachten. Ik weet nog altijd niet waarom, maar daar heb ik geen probleem mee 🙂

  5. Heb dit jaar vanwege de ziekte van mijn schoonvader en het overlijden en de begrafenis van hem kort voor kerst het gebruikelijke wereldse december-spektakel links laten liggen. Sinterklaas hebben we niet gevierd; dit gaan wij inhalen in februari met Sint Piter (het Grouse equivalent; met een knipoog naar de Friese roots van mijn grootvader van vaders kant). Kerst hebben we iets soberder, maar wel authentieker gevierd.
    Het heeft ons als gezin zeer zeker bewustg gemaakt van waar het om gaat met het kerstfeest. Tijdens dit kerstfeest heeft de nagedachtenis aan mijn schoonvader zeer centraal gestaan op diverse manieren.

  6. Ik heb niet zoveel met Kerst. Kan me eigenlijk niet anders herinneren, dan dat er vaak ‘gedoe’ was. Wij hebben dit jaar een muurtje gebouwd met kerst en zijn 1 dag bij een oom en tante gaan eten. Dat was heel gezellig. Desondanks ben ik blij als die kerstboom ons huis weer uit gaat en alles weer ‘normaal’ wordt. In een druk leven met werk, gezin, huishouden, sporten, clubjes e.d. vind ik alle soorten feest vaak niet uitkomen wat betreft tijdsbesteding. Alsof je een extra ‘taak’ krijgt, terwijl je al je best doet om alles in elkaar te laten passen. Kaarten sturen wij ook niet meer. Want als je ouder wordt en je netwerk groter, wordt het bijna ondoenlijk. Stuur je de een een kaart, dan ‘moet’ bijna de ander ook wel. Dus heb ik dat losgelaten. En dat voelt eigenlijk prima.

Laat een reactie achter aan Carlo Post Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *