Van ontkenning naar erkenning

Door: Jorien de Jong

Ik ben Jorien, moeder van een zoon van 8 jaar (I) en een dochter van 6 jaar (L). Samen met mijn vriend (hun vader), wonen wij in het noorden van het land. Naast mijn gezin, studeer ik HBO Voeding en Diëtetiek, doe ik aan hardlopen en fiets ik regelmatig.

Alles onder controle

Je zou dus denken dat ik alles onder controle heb. Dat valt tegen. Op mijn zevende heb ik de diagnose autisme gekregen. Dit betekende toen voor mij dat ik buiten de maatschappij gezet werd. Ik mocht niet meer naar de school waar ik tot dan toe heen ging. Ik heb tot mijn zeventiende op het speciaal onderwijs gezeten ondanks dat ik heel graag anders wilde. Ik wilde naar een “normale” school. Eén die je met een diploma verlaat, maar er werd mij altijd gezegd dat ik dat niet zou kunnen.

Toen ik op mijn zeventiende mijn leven weer wat meer onder controle kreeg, heb ik hier gelijk gebruik van gemaakt. Ik ging van de bakkersopleiding (niveau 2) naar VMBO-tl en vervolgens ging ik de opleiding tot sociaal agogisch werker niveau 4 doen. Daarna kreeg ik de kans om met mijn huidige opleiding (Voeding en Diëtetiek) te beginnen en die kans heb ik aangepakt.

Ik heb altijd veel plezier gehad in het leren maar er zit toch ook wel een stuk drang om mezelf te bewijzen onder.

Gewoon normaal doen

Tijdens deze opleidingen heb ik 2 kinderen gekregen. Het zijn twee schatten van kinderen, maar het is lastig om mijn aandacht goed te verdelen. Tot kort geleden betekende dit, dat ik mezelf geen tijd gaf om bij te komen. Ik was altijd bezig en de autisme spectrum stoornis mocht er niet zijn. Dat heeft tenslotte alleen maar voor slechte dingen gezorgd. Niemand mocht het aan mij merken. Ik was bang dat ik dan weer moest stoppen met waar ik mee bezig was omdat die combinatie niet kon. Het beeld wat ik over autisme had, was dat wat meestal via de media naar buiten gebracht wordt. Ik verdiepte mij er niet in, want nee, ze hadden vroeger een fout gemaakt. Dat het mij niet lukte om sociaal mee te komen, kwam doordat ik raar was, egoïstisch, omdat ik rare dingen zei, omdat ze mij niet aardig vonden en nog wel meer van die gedachtes. Ik moest maar “gewoon normaal” doen. Maar nee, een autisme spectrum stoornis had ik echt niet!

Langzame erkenning

Totdat mijn therapeut mij een keer op de feiten wees. Dat die autisme spectrum stoornis toch echt wel een rol speelt in mijn leven en dat bepaalde dingen mij niet lukken, moeilijker zijn of anders gaan. Dat ik soms anders reageer, noem het maar op. Ik begon het langzaam te erkennen. Iets wat echt niet direct heel gemakkelijk ging maar vanaf toen viel er een last van mij af en met de psychische problemen kon ik ineens een stuk beter omgaan. Ik kreeg meer hulp bij dagelijkse dingen. Er was mij tot dan toe nooit vertelt dat dit kon zonder alles in mijn leven gelijk stop te zetten.

Ik ben me in het onderwerp autisme gaan verdiepen. Eerst via sociaal media en later ben ik boeken gaan lezen. Nu schrijf ik een scriptie over de invloed van een autisme spectrum stoornis op voeding. Super interessant en niet alleen door het onderwerp. Het is onwijs leerzaam voor mezelf. Ik leer dit stuk van mezelf nu kennen en begrijpen. Ik weet nu dat bepaalde dingen uit mijn leven een oorzaak hebben. Het is een verklaring voor zo veel dingen! Daarnaast hou ik nu rekening met mijn autisme spectrum stoornis waardoor ik veel minder stress ervaar. Het is nu allemaal wat rustiger. Het is natuurlijk niet ineens heel gemakkelijk. Ik loop nog steeds tegen dingen aan waarvan ik zou willen dat het anders is, maar het is beter dan hoe het was.

Schrijven

Er is veel om over te schrijven. Dat wil ik hier doen. Daarom ben ik van plan om af en toe wat te schrijven voor deze site. Ik hoop dat andere mensen er ook wat aan gaan hebben.

Ik wil me vooral gaan richten op het hebben van een gezin wanneer je een autisme spectrum stoornis hebt, maar ik wil ook zeker andere dingen gaan delen.

12 gedachten over “Van ontkenning naar erkenning”

  1. Hi Jorien, leuk dat je jouw ervaringen deelt. Ik heb zelf ook autisme en wil wel wat meer weten over voeding en autisme.
    Als ik hierover informatie zoek weet ik al snel niet meer wat klopt en wat onder de noemer kwatsch verhaal weggeschreven kan worden.
    Groeten en succes, Marcel

    1. Hoi Marcel, Dankjewel 🙂
      Je hebt gelijk hoor. Veel wat op internet of in boeken over voeding te vinden is, gaat net even te ver of klopt zelfs helemaal niet.
      Misschien is het wel een idee om ook eens een keer iets over voeding te schrijven. Dan wil ik wel eerst even wat verder zijn met mijn scriptie. Er is ook erg veel te vertellen over voeding en autisme al gaan wij tijdens onze scriptie niet in op de invloed van voeding op autisme (Die invloed is heel moeilijk te bewijzen) maar de invloed van autisme op het voedingspatroon en wat er nodig is voor iemand met autisme om het voedingspatroon te verbeteren (wanneer dit nodig is). Het gaat dus dieper in op gedrag. Een super leuk onderwerp! Daarbij is het zo dat verbetering in het voedingspatroon, vaak een verbetering in het functioneren oplevert. Ook bij mensen met autisme 😉 In veel gevallen zijn die veranderingen niet eens zo heel erg groot.

  2. Hoi Jorien,

    Je verhaal is erg herkenbaar. Ik worstel ook al lange tijd om dezelfde prestaties te leveren als de rest. Dat heeft mij ver gebracht, maar ook mentaal/fysiek ziek gemaakt en dat ben ik beu. Ik ben nu op zoek naar werk wat beter bij mij past, omdat ik beter ben in andere prestaties dan anderen. Autisme is ook een talent, maar alleen bij de juiste werkgever/onder zekere omstandigheden.

    Met vriendelijke groet,
    Jelle Wils

    1. Wat goed dat je die stap bent gaan nemen om werk te zoeken wat beter bij je past!
      Heb je al zicht op wat voor werk dat dan ongeveer gaat zijn?

    1. Het filmpje blijft mooi om te zien Marc. En heel herkenbaar. Voor mij is ouderschap in combinatie met werken een voortdurende zoektocht naar balans.

    2. Dankjewel voor je reactie.
      Mooi filmpje om te zien! Het geeft een heel goed beeld over autisme en ouderschap. Het is erg herkenbaar.

  3. Mooi zoals je nu alsnog met je opleiding bezig kan. Wat een doorzettingsvermogen. De balans tussen gezin en werk is soms ingewikkeld, maar door te benoemen dat niet alles kan erken je je krachten én beperkingen van autisme.

    Je scriptie over voeding en autisme is mooi. Steeds meer professionals zijn er mee bezig en goede kennis en onderzoek is welkom.

    Hartelijke groet,
    Marian Bruijnzeels

  4. Mooi om te lezen !! En toevallig heb ik ook voeding en diëtetiek gestudeerd. Na 7 jaar gewerkt te hebben als diëtist ..ben ik gestopt omdat mijn gezin teveel aandacht koste en ik na de diagnose van mijn dochter depressief werd ( diagnose autisme toevallig,) . Ik vind je verhaal zo bijzonder !! Het bemoedigd mij ook ook voor mijn dochterje van nu 7 jaar !! Voeding en autisme ..bijv.het sensorische gedeelte etc etc ( kan idd heel.interessant zijn. Ik ben benieuwd naar je ‘ onderzoeksvraag’ voor je scriptie ? liefs

    1. Dankjewel.
      Wat fijn dat mijn verhaal jou bemoedigd voor je dochtertje! Het is denk ik belangrijk om in haar te blijven geloven en dat ze gelukkig blijft en wordt met wat zij in de toekomst wil!
      Ik hoop dat het met jou nu weer wat beter gaat?
      Sterkte!

      Voeding en autisme is inderdaad een super interessant onderwerp!
      Onze onderzoeksvraag gaat eigenlijk vooral in op de vraag wat belangrijk is voor een preventieplan om mensen met autisme te stimuleren tot een gezonder voedingspatroon (als dat nodig is natuurlijk 😉 ) en wat hiervoor nodig is. Hiervoor is het ook belangrijk om te onderzoeken waar de problemen liggen op het gebied van voeding. Hiervoor hebben we zowel literatuur- als praktijkonderzoek gedaan. Nouja, het is een onderwerp waar ik over kan blijven praten als ik wil 😉

  5. Mensen met autisme kunnen ook juist ondergevoelig zijn voor prikkels. De mensen die hier last van hebben krijgen geen hongergevoel of vol gevoel. Dan blijf je dus dooreten of begin je niet met eten als dat nodig is. Dat kan zorgen voor over- of ondergewicht. Dit is volgens Jorien een nog minder bekend probleem dan dan de overgevoeligheid voor prikkels bij eten.

    Hallo Jorien, ik las bovenstaand stuk en ben benieuwd of er meer over gepubliceerd is. Ik heb een zoon van 17 die hiermee worstelt

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *